माणूस.........
कुढतो जास्त ,
अन रडतो कमी !
म्हणून त्याचं हृदय ,
धडधडत असतं नेहमी !
बोलणं कमी झाल्यामुळे ,
प्रश्न निर्माण झालेत !
सारं काही असूनही ,
एकलकोंडे झालेत !
भावनांचा कोंडमारा ,
होऊ देऊ नका !
हसणं आणि रडणं ,
दाबून ठेऊ नका !
आपल्या माणसांजवळ ,
व्यक्त झालं पाहिजे !
खरं खरं दुःख सांगून ,
मोकळं रडलं पाहिजे !
हसण्याने , रडण्याने ,
दबाव होतो कमी !
भावनांचा निचरा ,
ही बरं होण्याची हमी !
कुणाशी तरी बोला म्हणजे ,
हलकं हलकं वाटेल !
दुःख जरी असलं तरी ,
मस्त जगावंस वाटेल !
येऊद्यानं कंठ दाटून ,
काय फरक पडतो ?
आपल्या माणसाजवळच,
गळ्यात पडून रडतो !
आपली माणसं, आपली माणसं,
बाजारात मिळत नसतात !
नाती-गोती जपून ती ,
निर्माण करावी लागतात !
भौतिक साधनं जमवू नका ,
आपली माणसं जमवा !
नाहीतर तुम्ही गरीब आहात ,
कितीही संपत्ती कमवा !
हाय , हॅलो चे मित्र बाबा ,
काही कामाचे नसतात !
तुझी पाठ वळली की ,
कुत्सितपणे हसतात !
हसण्यासाठी, रडण्यासाठी,
माणसं जपून ठेव !
नाहीतर मग घरात एखादा,
"रोबोट" तरी आणून ठेव !
रोबोटच्याच गळ्यात पडून ,
हसत जा , रडत जा !
शांत झोप येण्यासाठी ,
दररोज गोळ्या घेत जा !
दुःख उरात दाबून वेड्या ,
झोप येत नसते !
हसत खेळत जगण्यासाठी
माणसांचीच गरज असते ,
इथून पुढे भिशी कर ,
हसण्याची अन रडण्याची !
हीच खरी औषधं आहेत ,
उदासिनतेच्या* बाहेर पडण्याची !!
जगणे म्हटले तर खूप अवघड
म्हटले तर सोपे आणि सहज
छोटे छोटे प्रसंग सांगतात
सत्य - असत्य
म्हटले तर शिकवण
नाहीतर नुसतीच वण वण....
आधारित....
